Ongemerkt droeg ik jarenlang een masker, leefde ik volgens de regels van de maatschappij. Het leven vanuit mijn hoofd voelde zelfs veilig, ik wist ook niet beter. Volledig gericht op de buitenwereld, gericht op de ander. Zo hoefde ik mezelf ook niet aan te kijken.
Maar was ik trouw aan mezelf? Eerlijk, ik wist niet eens wie ik zelf was….. Ik was in de loop der jaren alleen maar meer verwijderd van wie ik van binnen was.
Toen ik op een bepaald moment besloot de verantwoording voor mezelf te nemen was dat geen gemakkelijke keuze. Ik stuitte in eerste instantie op weerstand in mijn omgeving, wat me als pleaser echt geen fijn gevoel gaf.
Ik ontdekte dat de enige aan wie ik echt verantwoording af moest leggen, mezelf was. Ík was degene die zichzelf recht in de spiegel mocht aankijken. En dat deed ik. Ik accepteerde de vrouw die daar stond, met al haar schaduwen, met al haar gebreken. De vrouw met sterke kanten maar ook haar zwaktes. Ik ging van die (on)volmaakte vrouw houden en merkte steeds meer dat ik trouw aan mezelf wilde blijven, ik kon ook niet anders meer.
Ik voelde de opluchting van niet langer goedkeuring van een ander nodig hebben, van het moeten voldoen aan verwachtingen. En ook al had ik geen idee welke kant ik op wilde, ik hield me alleen nog bezig met waar mijn hart me naar toe bracht. Een makkelijke weg, zeker niet, maar ik koos ervoor.
Ik koos ervoor te leren van mijn verleden.
Ik koos ervoor mijn schaduw te doorvoelen.
Ik koos ervoor mijzelf volledig te accepteren.
Ik koos ervoor mijn lichaam te eren.
Ik koos ervoor van mezelf te houden.
Ik koos ervoor mijn leven te veranderen.
Ik koos ervoor mijn waarheid te leven.
Weet dat je in alles een keuze hebt. Je moet de keuze alleen wel maken en 100% achter jeZelf staan.
Durf de stap maar te zetten, vertrouw op je vleugels. Zeker weten dat jij kunt vliegen.
Liefs,
Linda
