Veel van mijn ‘ademers’ hebben te maken (gehad) met hyperventilatie. De klachten hiervan zijn vaak de reden voor angst voor een ademsessie. Dat is niet nodig, maar ik snap het gevoel heel goed want ik kom er zelf ook vandaan.
Tijdens de sessie verbonden ademhaling gaan we langdurig de in- en de uitademing aan elkaar verbinden waardoor de balans tussen zuurstof en koolzuurgas verandert, net als bij hyperventilatie. Hierdoor kunnen er lichamelijke sensaties ontstaan (zoals tintelingen, verkrampingen). Alleen bij hyperventilatie gebeurt dit als gevolg van een geforceerde, oppervlakkige en vaak trauma gerelateerde manier van ademhalen. Dit in tegenstelling tot de verbonden ademhaling dat niet onnatuurlijk is, je ademt juist op een gecontroleerde manier vanuit de buik wat uiteindelijk voor ontspanning zorgt.
We breken het verkeerde adempatroon als het ware open en brengen de aandacht uit het hoofd naar het lichaam, er komt meer zuurstof in je lichaam waardoor er vastgezette emoties los kunnen komen, waar we nu doorheen gaan ademen i.p.v. ze met de adem vast te zetten. De energie kan op die plekken weer gaan stromen.
Het fijne is natuurlijk dat dit alles in een veilige setting gebeurt. Ik zit gedurende de hele sessie aan je zijde. En wat ik altijd zeg, je hebt te alle tijde zelf de controle. Wordt de ervaring iets te intens, dan schakel je terug in de ademhaling, je maakt ‘m als het ware iets kleiner. En op jouw eigen tempo ga je weer iets intenser ademen, want hoe dieper je ademt, hoe dieper je voelt.
Je zult merken dat hoe vaker je een verbonden ademsessie doet, je lichaam aan deze manier van ademen went en het zelfs lekker en ontspannend gaat voelen. Je weet dan inmiddels ook dat achter het fysieke ongemak vaak de verlichting licht en dat het lichaam zich altijd weer herstelt, je gaat helemaal op je lichaam vertrouwen.
~Linda🌸